نشستن صحیح روی صندلی
در ابتدا سعی کنید مبلمان اداری مناسب خریداری کنید. صاف و راست بنشینید. کمر راست و شانه ها به عقب باشد. پایین تنه باید با پشتی صندلی در تماس باشد. سه قوس طبیعی بدن باید حین نشستن حفظ شوند .
استفاده از یک تکیه گاه مانند بالشتک کوچک در ناحیه کمر سودمند است. در صورت نبود بالشتک، با قرار دادن دو دست خود روی هم در پشت کمر به رفع خستگی آن کمک کنید.
وزن بدن را به طور مساوی روی دو سمت نشیمنگاه خود توزیع کنید. زانوها باید هم سطح نشیمنگاه و یا کمی بالاتر از آن قرار گیرند. برای این کار می توانید از یک زیر پایی یا چهارپایه کوتاه استفاده کنید. هرگز پاها را روی هم نیندازید، زیرا برای زانو ها مضر است.
سعی نکنید بیش از نیم ساعت به یک حالت بنشینید. هر از چند گاهی برخاسته، راه بروید و یا چند حرکت کششی انجام بدهید.
هنگام برخاستن از روی صندلی، به سمت جلو صندلی حرکت کرده و با صاف کردن پاها برخیزید.
از خم شدن به جلو از ناحیه کمر بپرهیزید.
از خم کردن گردن به طرفین تا حد امکان خودداری کنید و به جای این کار، تمام بدن خود را به سمت دلخواه بچرخانید.
نشستن صحیح پشت میز رایانه
· علاوه بر رعایت نکات بالا، باید توصیه های زیر را هنگام نشستن پشت میز کامپیوتر مد نظر قرار دهید:
· مچ دست ها باید مستقیم باشد و به سمت بالا و پایین و یا طرفین خم نشده باشد.
· ران ها باید موازی با سطح کف اتاق باشند.
· آرنج ها باید اندکی بازتر از 90 درجه باشند.
· زانوها حدود 2الی 3 سانتیمتر از لبه صندلی جلوتر باشند.
· صفحه نمایش رایانه باید حدود 45 الی 55 سانتیمتر از صورت شما فاصله داشته باشد. راستای آن نیز با سطح چشم ها در یک راستا باشد.
· بهتر است صفحه کلید حدود 2 سانتی متر بالاتر از ساعد قرار گیرد.
نشستن صحیح روی زمین
افراد با توجه به وضعیت بدنی، عادت خود، وضعیت فرهنگی و اجتماعی روش های متفاوتی را برای نشستن برمی گزینند. به همین دلیل است که معمولا نمی توان روش خاصی را به افراد توصیه نمود، زیرا عوامل فوق هر یک در اتخاذ وضعیت نشستن موثر هستند.معمولی ترین روش های نشستن بر روی زمین، نشستن چهار زانو، دو زانو، قورباغه ای، بر روی یک پا و با زانوهای خم در سینه می باشد که هر یک از آنها ویژگی های خاص خود را دارند.
به طور کلی هر چه ارتفاع بالا تنه بیشتر و وزن آن سنگین تر باشد و یا انعطاف پذیری فرد کم باشد، نشستن به گونه مطلوب نیز صورت نمی گیرد.
· در نشستن های چهار زانو، افراد باید از انعطاف پذیری خوبی در عضلات نزدیک کننده و گروه نازک نی برخوردار باشند و با تعویض پای زیر و رو، از فشار به صورت ممتد بکاهند. همچنین وزن بدن را به طور مساوی برروی سطح اتکا و عضلات باسن تقسیم نمایند.
· در نشستن های دو زانو هم به نظر می رسد، بالا تنه در بهترین وضعیت قایم قرار داشته و عبور خط ثقل به گونه ای مطلوب تر صورت می گیرد. هر چند انعطاف مطلوب عضلات چهار سر ران و کشش پذیری رباط های مچ پا ضروری است. در این حالت فشار وارده بر زانو زیادتر است
· نشستن های قورباغه ای که کمتر توصیه شده است، عمدتا در کودکان وجود دارد. در صورت تداوم می تواند به صافی کف پا و ضعف عضلات درشت نی قدامی و خلفی منجر شود. رباط های درشت نی رانی زانو در ناحیه داخلی متحمل کشیدگی غیر طبیعی خواهند شد.
· فرد باید با کمک دست ها، به طوری که یک دست جلو و یکی عقب، به صورت یکطرفه بنشیند و نه آنکه به صورت یک باره بنشیند (تا حد ممکن ارتفاع فرود کم باشد و فرد با کنترل بنشیند نه آن که خود را رها کند). هنگام برخاستن نیز با کمک دست ها و یک طرفه برخیزد، زیرا استفاده از دست ها موجب افزایش سطح اتکا و تقسیم و تعدیل فشارها می شود.
· موقع نشستن روی زمین، مفاصل به آرامی و موزون خم شوند و در هنگام برخاستن نیز به طور موزون باز شوند.
· حفظ وضعیت قائم بالا تنه، جلوگیری از خم شدن تنه به جلو و تا حد ممکن کاستن از گودی کمر که در نشستن ها افزایش می یابد، از جمله موارد مهم در نشستن می باشد.
· همچنین پرهیز از نشستن های ممتد و طولانی مدت، انتخاب سطح نشستن نه چندان خشک و سفت، تغییر وضعیت بدن و ضرورتا جابه جایی، انجام حرکات، انعطاف پذیری و تقویت عضلات مربوطه با توجه به عادت نشستن و... از جمله مسائل قابل توجه در نشستن می باشد.
